Op weinig plaatsen in Vlaanderen wordt zo progressief gestemd als in het Antwerpse Borgerhout. PVDA en Groen haalden er op 13 oktober in een nek-aan-nekrace samen zelfs een meerderheid. De uitslag is evident en toch blijft het al enkele weken stil. Geruchten over een coalitie met N-VA nopen ons ertoe om aan te dringen op de verderzetting van het progressieve bestuur.

Tijdens de lokale verkiezingen kwam PVDA als winnaar uit de bus in het Antwerpse district Borgerhout. Met 28,8% verdubbelt PVDA haar aantal zetels terwijl Groen op de voet volgt met 27,6%. Samen ruim voldoende dus voor een progressieve coalitie: een duidelijke wens van de kiezer. Mocht de voormalige samenstelling van het Borgerhoutse bestuur behouden worden en PVDA zowel met Groen als met Vooruit in zee gaan, is er zelfs een twee derde meerderheid. Daarmee beloont de kiezer zeer duidelijk het goede bestuur van de voorbije jaren.

Wat evident lijkt voor de kiezer, blijkt dat echter niet voor de politieke partijen. Na twee weken onderhandelen verloor PVDA het initiatiefrecht en kwam Groen aan zet. Het is ons een raadsel waarom de onderhandelingen van PVDA met Groen op niets uitdraaiden. Kwamen ze inhoudelijk niet tot een akkoord of was het een kwestie van de puntjes op de i zetten en waren ze simpelweg nog niet klaar met onderhandelen? Of is er iets anders aan de hand? Iets dat ruikt naar particratie, waarbij partijen hun enge partijbelang laten voorgaan op het belang en de wens van de burgers en hun participatie in een permanent democratisch proces.

Groen gaf aan met alle partijen te (her)onderhandelen. Waarom het proces dat PVDA al doorliep overdoen? De overwinning van PVDA ten opzichte van Groen mag met een tweehonderdtal stemmen dan wel nipt zijn, de verdubbeling van PVDA’s score ten opzichte van 2018 is een signaal dat Groen niet zomaar naast zich neer kan leggen. Of kloppen de geruchten dat Groen overweegt om met N-VA in zee te gaan in een inhoudelijk onbegrijpelijke coalitie, waarin Vooruit voor de getalsmatige meerderheid moet zorgen? Begrijpe wie begrijpen kan, maar met 70% van de stemmen voor PVDA, Groen, Team Fouad Ahidar A+ en Vooruit is het overduidelijk dat Borgerhout verder wil op een progressief elan. Een partij als N-VA mee in het bad nemen, druist op zijn minst in tegen dat democratisch elan.

Terwijl progressieve partijen inhoudelijk en qua maatschappijvisie voldoende raakvlakken hebben, staat de N-VA hier lijnrecht tegenover. Denk aan hun weigering om discriminatie te erkennen, laat staan een halt toe te roepen, en hun gekende riedeltje van ‘individuele verantwoordelijkheid’ dat armoede verhaalt op zij die uitgesloten en gemarginaliseerd worden. De sociale afbraakpolitiek van de N-VA, hun afkeer van een inclusief diversiteitsbeleid, hun schaamteloze islamofobie die zich niet alleen uit in hun aversie tegen de hoofddoek maar ook hun onmenselijke standpunten over de genocide en de oorlog in Palestina, zijn niet te verenigen met de strijdpunten van de progressieve partijen én de belangen van de Borgerhoutenaren. 

Een samenwerking met N-VA zou niet alleen de kiezers verraden, maar ook een fundamentele breuk zijn met het progressieve hart van Borgerhout. De Borgerhoutse kiezers verdienen beter dan een compromis dat hen overlevert aan verrechtsing en een conservatieve koers. Respecteer dus hun wens en vorm een progressieve coalitie, in plaats van de poort open te houden voor racisme en islamofobie. Van de twee grootste partijen mogen we verwachten dat ze partijbelangen en ego’s aan de kant zetten om de handen in elkaar te slaan voor de progressieve toekomst voor Borgerhout die zij beide bepleit hebben in hun verkiezingscampagne. Het is die toekomst waar Borgerhout voor heeft gekozen.

Verspreid de boodschap mee onder progressieve Borgerhoutenaren!